Week 5


Zo gezegd, zo gedaan. Deze week hebben wij heerlijk gerust. We hebben alles zo’n beetje op zijn Afrikaans aangepakt. Dit houdt in dat we praktisch niks hebben gedaan met het gevoel alsof we een hele ‘drukke’ week hebben gehad. In één woord: heerlijk! Hier kan ik wel aan wennen! Maar omdat we ons natuurlijk wel een beetje verveelde na zoveel rust hebben we toch besloten om de draad weer een beetje op te pakken, zodat we ons wat makkelijker aan kunnen passen als we weer terug naar Nederland komen.


Woensdagavond dachten wij eens even anders te doen dan anders, wij hebben buiten de deur van Doogles gegeten.. Dit op zich was al een hele prestatie al zeg ik zelf. Wij hebben onszelf aangesloten bij een tafel bij Kips, een echte aanrader. Mocht je er ooit een tegenkomen, bij twijfel, doen! Hier heb ik genoten van een sizzling steak, en deze was lekker!! Uiteindelijk heeft Maartje mij meegeholpen om wat rijst op te eten omdat dit gerecht zeer groot was. Ik zat echt goed vol! Maar gelukkig was er nog een klein gaatje over voor een heerlijk, jawel daar komt ie, Sundae ijsje! Ik vermeld er ook even bij dat hier chocoladesaus op zat, voor het geval dat jullie je dit af zouden vragen natuurlijk.


Donderdag zijn we op safari geweest in Majete park. Geen hele uitbundige activiteit, maar precies wat we nodig hadden! De safari was helemaal super! Lekker in een open jeep uitwaaien, vitamine D opdoen en aapjes kijken. Tijdens het uitwaaien hebben we toch iets meer dieren gezien dan alleen aapjes. We hebben zebra’s gezien, die er van dichtbij nog leuker en mooier uitzien dan op het beeldscherm van mijn laptop als ik google open en zebra intyp. Ook hebben we nijlpaarden gezien. Deze zaten wel net iets verder weg en lagen dan ook te slapen, maar ik heb er toch één op de foto gekregen die 5 seconden ontwaakte om even goed te gaan liggen, om vervolgens weer verder te snurken. Hierdoor lijkt het net of we actieve hippo’s hebben gespot. Verder hebben we veel hertachtige dieren gezien waarvan ik de naam een klein beetje vergeten ben. De enige die ik me kan herinneren was de Nyala. De rest van deze diersoorten zijn vast wel te vinden op de blogs van mijn lieve (inclusief, goed geheugen) huisgenootjes! Wat ik ook niet mag vergeten om te vermelden zijn de olifanten, een hele boel olifanten. Na deze bezichtiging was de hele dag, van de (zeer obsessieve) grote fan Tasha Bekkers, al helemaal geslaagd. Deze dieren zijn van dichtbij echter minder mooi dan van veraf, maar desondanks was het een mooie ervaring om deze dieren van zo dichtbij mee te maken. Het was ook erg fijn dat deze diertjes niet zo heel snel zijn, wat van deze dieren zeer uitstekend poserende fotomodellen maakt. Goede foto van de olifant, check! De krokodillen waren ook van de partij, gelukkig ook van een afstand. Want nadat je in een ziekenhuis patiënten hebt gezien waarbij een halve arm ontbreekt, medemogelijk gemaakt door een krokodil, zit je er niet op te wachten op deze lange (met zeer grote kaken, en waarschijnlijk ook zeer scherpe tanden..) van dichtbij mee te maken. Na de tour hebben we heerlijk gegeten in een leuk restaurantje aangesloten op het park, en hier ben ik natuurlijk niet vies van! Het was een heerlijke dag en deze dag heeft ons ook een beetje uit de ‘rustgevende’ sfeer gehaald! De foto’s volgen!


Vrijdag zijn de anderen gezellig naar de shoprite geweest en ben ik thuis gebleven omdat ik een griepje had. Kortom heb ik deze dag slapend doorgebracht. Over deze dag is er waarschijnlijk heel veel vertellen, alleen heb ik het zelf niet helemaal meegekregen.


Op zaterdag hebben wij de bus weer terug gepakt. De start begon goed! We waren op tijd op Limbe station, hadden een goede zit plek, hebben lekker broodjes gekocht voor in de bus van de verkopers die even de bus in komen en (schreeuwend) hun producten verkopen en de bus reed ook nog redelijk op tijd aan. Klinkt goed toch? Maar toen we eenmaal op de bergen reden werd het tempo wat vertraagd door de buschauffeur. Toen ik uit het raam keek nadat ik even opkeek vanuit mijn spannende boek, begreep ik waarom.. De bergen waren niet meer te zien, nadat ik erachter kwam dat het niet aan mijn ogen lag maar gewoon aan de mist ben ik rustig verder gaan lezen. Ik dacht bij mezelf, beter dat de bus hier wat langzamer rijd zodat we niet de berg afrijden omdat je met geen mogelijkheid kon zien waar de bochten waren (heb ik in Nederland nooit last van dat ik deze niet kan vinden )en iets later aankomen in Muona, no problem! Toen ik even later weer uit mijn concentratie werd gehaald, en tegelijkertijd uit het hele verhaal, reed de bus niet meer. We waren net aangekomen bij het stukje zandweg (wat ongeveer 5 uur duurt en niet meer eindigt) toen de bus besloot om niet meer te accepteren als de chauffeur zijn versnelling wou veranderen. En omdat het natuurlijk niet elk uur van de dag zonnig kan zijn, besloot de avond ook nog even om te beginnen. Dus daar zaten wij met zijn vijven in de berm, op een zandweg, in de schemer en natuurlijk ook nog in the middle of nowhere.. Na even gewacht te hebben kwam er een pick-up langs en zijn wij hier snel (niet allemaal even snel doordat er iemand belemmerd werd door krukken) in de pick-up gesprongen voordat deze al helemaal vol zat en naar Muona reed zonder ons erop. Gelukkig hebben wij een plaatsje kunnen veroveren op de pick-up (iedereen aanwezig ook!) met onze grote backpacken. Ik heb heerlijk deze rit staand doorgebracht en vasthoudend aan een stalen frame die tegen het dak van de pick-up zat. Ik werd vergezeld door 2 mannen die op het dak zaten van de auto, door een kindje tussen mijn benen die lekker lag te slapen de gehele rit en door een oud vrouwtje die het wel oké vond (waarschijnlijk omdat ze dacht dat ik teveel ruimte had) om met haar voeten op die van mij te gaan liggen. Het was dus een heerlijk ritje. Uiteindelijk zijn we dan toch veilig aangekomen in Muona! Wat op zich al een goede uitkomst is, een andere optie zou namelijk zijn geweest om een nachtje in de bus door te brengen.. De pick-up was niet heel prettig, maar prettiger dan de andere opties! Wat nog beter was dat we bij terugkomst water hadden, en tromgeroffel… ook nog eens stroom! I think that karma likes us just a little more every day.